بررسی اثر ملکول تناسین c بر میزان بقا , تکثیر و تمایز سلول های بنیادی عصبی درمحیط کشت دو بعدی و سه بعدی

مقدمه : سلول درمانی از روش های درمانی امیدوار کننده جهت درمان ضایعات نخاعی به شمار می رود . به دلیل وقوع مرگ سلولی پس از انتقال سلول ها به محل ضایعه ، کاربرد این روش محدود شده است. استفاده از ناقل های سلولی یکی از روش های مناسب جهت افزایش میزان حیات سلول های انتقال یافته به شمار می رود . از رایج ترین ناقل های سلولی هیدروژل پلی اتیلن گلیکول است . مهمترین عدم مزیت این پلیمر ، ناتوانی در برقراری ارتباط با سلول هایی است که در این محیط قرار می گیرند . در این مطالعه به منظور بر طرف نمودن این مشکل ، ملکول تناسین سی به هیدروژل پلی اتیلن گلیکول افزوده شد . مواد و روش ها : سلول های بنیادی عصبی مشتق از مغز استخوان در هیدروژل ترکیبی پلی اتیلن گلیکول و تناسین سی به مدت یک هفته کشت داده شدند . سپس میزان حیات ، تقسیم و تمایز سلولی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها : نتایج نشان دهنده آن است که پس از 7 روز کشت ، میزان حیات سلول های قرار گرفته در هیدروژل ترکیبی پلی اتیلن گلیکول و تناسین سی ، تفاوت معنا داری با میزان حیات سلولی در هیدروژل پلی اتیلن گلیکول دارد . همچنین نتایج rt-pcr و ایمونو سیتوشیمی به ترتیب بیان mrna ژنهای neurodو beta 4 و واکنش مثبت آنتی بادی های nf68 ,nf160 ,nf200 را در هیدروژل ترکیبی پلی اتیلن گلیکول و تناسین سی در مقایسه با محیط کشت دو بعدی نشان می دهد که نمایانگر عصب زایی در این محیط است. یافته ها نشان دادند که میزان تقسیم و حیات سلولی در محیط دو بعدی بطور معناداری از محیط سه بعدی بیشتر است . بحث : این هیدروژل از ناقل های سلولی مناسب جهت کشت سلول های بنیادی عصبی است که اثرات مفیدی در تمایز عصبی آنها دارد.